Alles over de plasticiteit van het brein | Mensengezondheid.org
Alles over de plasticiteit van het brein

Alles over de plasticiteit van het brein

Gepubliceerd door: redactie van Mensengezondheid.org

Tags: Hersenen, Trainen, Onthouden











(Nieuws van Mensengezondheid.org) Vroeger werd er aangenomen dat de genen het lot van onze hersenen bepalen, maar het is aangetoond dat dit niet klopt. De plasticiteit van onze hersenen geven ons de kans om een betekenisvolle rol te spelen in hoe ons brein zich ontwikkelt.

Hersenplasticiteit verwijst naar de capaciteit van het zenuwstelsel om de structuur en de functie gedurende een leven te veranderen, als reactie op veranderingen in de omgeving.

Hoe verandert het brein?
Het menselijk brein is opgebouwd uit ongeveer 100 miljard neuronen (hersencellen). In het verleden werd aangenomen dat het ontstaan van nieuwe neuronen kort na de geboorte stopte. Recentelijk onderzoek heeft herhaaldelijk aangetoond dat het brein het opmerkelijke vermogen bevat om paden te reorganiseren, nieuwe verbindingen te maken en in sommige gevallen zelf nieuwe neuronen te creeëren.

Er zijn twee soorten hersenplasticiteit:

Er wordt van functionele plasticiteit gesproken wanneer het brein een hersenfunctie van een beschadigd gebied verplaatst naar een onbeschadigd gebied. Structurele plasticiteit verwijst naar het vermogen van het brein om zijn fysieke structuur te veranderen als gevolg van het leren van iets.


Hersenplasticiteit is een fysiek proces en de grijze massa van onze hersenen kan ook werkelijk verkleinen of verdikken; neurale verbindingen kunnen gemaakt en verfijnd worden of verzwakt en verbroken worden. Veranderingen in het fysieke brein geven zich weer als veranderingen in onze vaardigheden. Bijvoorbeeld als een gitarist een nieuw lied leert spelen, zorgt dit voor een verandering in het fysieke brein. Er worden nieuwe ‘draden’ (neurale wegen) aangemaakt die aan het lichaam doorgeven hoe het lied gespeeld moet worden. Wanneer we dingen vergeten, wordt dit proces omgekeerd.

Neuroplasticiteit en hersenletsel
Een positief gevolg van neuroplasticiteit is dat hersenactiviteit dat geassocieerd is met een functie van de hersenen kan worden verplaatst naar een andere locatie van de hersenen, hetzij als gevolg van een normale gebeurtenis of in geval van hersenletsel of herstel. De term voor deze gebeurtenis wordt ‘functionele verplaatsing’ genoemd. Dr. Normal Doidge geeft een complete uitleg en omschrijving over functionele verplaatsingen in zijn boek “The Brain That Changes Itself: Stories of Personal Triump from the Frontiers of Brain Science”.

Een bijzonder schrijnend voorbeeld is dat van een chirurg van in de 50 die een beroerte heeft gehad, met ten gevolge een verlamde linkerarm. Tijdens de revalidatie werd zijn werkende arm vastgebonden zodat hij deze niet kon gebruiken en kreeg hij de opdracht om een tafel schoon te maken. In eerste instantie was de opdracht ontmoedigend en onmogelijk. Langzaam maar zeker begon de verlamde arm te ‘onthouden’ hoe het moet bewegen. De chirurg heeft opnieuw leren schrijven, tennis en vele andere dingen die eerder onmogelijk leken. Uit dit voorbeeld blijkt dat de functies van de gebieden van de hersenen die werden gedood bij de beroerte overgebracht werden naar gezonde gebieden van de hersenen.

Plasticiteit, leren en geheugen
Een lange tijd werd er aangenomen dat naarmate we ouder werden, de connecties in het brein vast kwamen te staan. Dit blijkt dus niet waar te zijn. Het brein compenseert schade door nieuwe connecties te maken tussen ongeschonde neuronen. En wat als er geen sprake is van letsel en de hersenen onder normale omstandigheden functioneren?

Onderzoekers hebben aangetoond dat het brein altijd blijft veranderen door dingen te leren. Experts op bepaalde gebieden hebben te maken met een zeer specifieke groei van de hersenen, namelijk dat deel van de hersenen dat te maken heeft met het gebied van expertise.

Een studie van Maguire, Woollett en Spiers uit 2006 toonde aan dat Londernse taxichauffeurs een grotere hippocampus (het achterste gebied van de hersenen) hebben dan Londense buschauffeurs. Dit komt door het feit dat dit gebied gespecialiseerd is in verwerven en gebruiken van complexe ruimtelijke informatie om zo efficient mogelijk te navigeren. Buschauffeurs gebruiken dit gedeelte van de hersenen in mindere mate, aangezien er vaste busroutes zijn.

Ook van twee-talige mensen is de plasticiteit van het brein onderzocht. Een onderzoek van Mechelli uit 2004 toonde aan dat het leren van een tweede taal mogelijk is door middel van functionele veranderingen, aangezien de linker inferieure pariëtale cortex groter is bij twee-talige mensen dan bij een-talige mensen.

Bronnen:
http://www.fil.ion.ucl.ac.uk/Maguire/Maguire2006.pdf
https://www.braingymmer.com/nl/
http://www.normandoidge.com/normandoidge.com/MAIN.html
www.natuurinformatie.nl/nnm.dossiers/natuurdatabase.nl/i003267.html

Gerelateerde interessante artikels:

MEER OVER GEZONDHEID EN WELZIJN:

GESPONSORDE LINKS:

comments powered by Disqus

Verder op mensengezondheid:


Lees het laatste over:
BMI berekenen
Schrijf je hier in en ontvang gratis onze nieuwsbrief
* indicates required